Agressie in voetbal. Het is van alle tijden. Met de opgeblazen berichtgeving rond de zaak-Wasilevski lijkt het alsof het Wilde Westen is teruggekeerd op onze uitgestrekte groene prairies. Voetballers op oorlogspad, die de scalp van hun tegenstander aan hun verzameling willen toevoegen. Op het hoofd van Billy 'Axel' The Kid staat al een bounty, een zware erfenis die hij waarschijnlijk heel zijn carrière zal meezeulen.
Toch lijkt de boodschap van die fatale 30e augustus niet helemaal begrepen. Toch zeker niet in Luik, waar Lierse weer enkele zware overtredingen moest incasseren. Matthys en De Graef deelden in de klappen, die laatste moest zelfs de strijd staken na een open vleeswonde. Matthys kreeg dit seizoen al bijna elke wedstrijd te maken met de betere beenhouwers van de exqi league. De belangrijke spelers van een ploeg moeten kost wat kost afgestopt worden, en dan wordt door mindere goden vaak de grove borstel bovengehaald.
Maar was het vroeger dan zoveel beter? Pele, Maradona, Lozano,... ook zij kwamen al te dikwijls met de botte bijl in aanraking. Misschien zit het gewoon ingebakken in het voetbal? "Ni zievere, speile!" zou Raymond gezegd hebben. Meer kunnen we, als voetballer, niet doen. Maar we hebben hulp nodig. Hulp van de scheidsrechters, die gevaarlijke fouten altijd streng moeten bestraffen. En, als het even kan, ook van de pers. Help ons door agressie aan te kaarten. Maar blaas het niet zo op, de Derde Wereldoorlog is (gelukkig) nog niet uitgebroken.
Wouter Laeremans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten